+++!

Толькі ў сэрцы трывожным пачую

За краіну радзімую жах, -

Ўспомню Вострую Браму сьвятую

І ваякаў на грозных канях.

Ў белай пене праносяцца коні, -

Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць...

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць.

(Максім Багдановіч, "Пагоня")

Гэтыя радкі у кожным беларускім сэрцы. Дзякуй Мікола!!!