Иллюстрация к книге Міколы Чарняўскага "Едзе вожык на кані"

З дзьмухаўцом каля крынічкі
Ветрык забаўляўся:
Па галоўцы лёгка гладзіў –
Дзьмухавец смяяўся.

Ён пушыўся,
Сам заўзята
З ветрыкам дражніўся.
А ў крынічку раптам глянуў –
Тут жа спахапіўся!

Быў ён смешны ў гэты міг:
-- Хто, калі
Мяне абстрыг?